Met "Bare Knuckle" heeft Guitar Shorty een opvolger klaar voor "We the people" waarvoor hij in 2007 the Blues Music Award kreeg voor "Contemporary Blues Album of the Year". En laat ons meteen duidelijk zijn: "Bare Knuckle" is een meer dan waardige opvolger geworden, goed voor 50' gitaarblues van de bovenste plank met daarbij zangpartijen die men niet direct met een 71-jarige zou associëren. Sleet blijkt er trouwens op de man niet te komen, want hij werkt nog steeds zowat 100 optredens per jaar af, meestal in het clubcircuit in de States.

De biografie van Guitar Shorty (aka David Kearny) leest als een geschiedenis van de Amerikaanse zwarte muziek van de laatste vijftig jaar. Hij begon inderdaad zeer vlug muziek te maken, combineerde eerst nog de school met optredens 's avonds maar ging er al op 16-jarige  voluit tegenaan. Op die leeftijd tourde hij een jaar met  Ray Charles.  Een jaar later nam hij, onder de leiding van Willie Dixon, zijn eerste single op en verhuisde dan naar New Orleans om er ondermeer te spelen met T. Bone Walker, Big Joe Turner en Sam Cooke. Hij was op een bepaald ogenblik getrouwd met een stiefzus van Jimi Hendrix. Deze laatste had grote bewondering voor zijn zwager en kwam regelmatig optredens van hem bekijken. De twee bleven goede vrienden tot aan de vroegtijdige dood van Hendrix.

In 1971 leerde hij een andere dame kennen, trouwde met haar en heeft sindsdien Los Angeles als uitvalsbasis. Vanaf dat moment begint hij met eigen groepen op te treden en onder eigen naam op te nemen. Ondertussen is hij de 10 eigen cd's al gepasseerd. Bij zijn huidige vrienden mag hij ondermeer Keb Mo rekenen en die komt dan ook even meespelen op het eerste nummer van "Bare Knuckle".

Met dat eerste nummer, "Please Mr. President", bewijst Guitar Shorty meteen dat hij niet alleen de vertrouwde thema's van de blues volgt maar ook een sociaal geëngageerd iemand is. In "Please Mr. President" richt een "simple working man" zich tot de president "because I need a job to feed my family". Actueler dan ooit en niet alleen in de States als je het ons vraagt.

Na deze opener volgen nog elf nummers zonder één zwak moment. Het gitaarwerk van "Guitar Shorty" is zondermeer indrukwekkend te noemen en daarmee staat hij zonder discussie mee aan de top van de huidige scene. Zoals zovelen voor hem beleeft ook hij, in wat voor anderen de nadagen zijn, de laatste jaren het hoogtepunt van zijn carriere. Als er geen zwakke momenten zijn is het ook lastig om er hoogtepunten uit te pikken, maar toch even aandacht voor 2 nummers die wij alvast bijzonder fijn vinden. Dat is vooreerst "Betrayed" (met 5:51 het langste nummer) dat rustig begint maar waarin "Guitar Shorty" alle facetten van zijn kunnen belicht en het daaropvolgende nummer "Get Off" dat start met vrolijk pianowerk van Tadashi Namba en daarna de rock 'n' roll tour opgaat.

Deze "Bare Knuckle" is wat ons betreft een aanrader van formaat. ROLA